روزهایی که گذشت...
سلام به همه ی هم کلاسی هایی که مدت هاست این وبلاگ و خاطراتش رو از یاد بردن و گذرشون دیگه هیچوقت به اینجا نمیفته!
سلام به همه ی روزهایی که گذشتند و برای گذشتن بود که گذشتند...
سلام به وبلاگ و نویسنده هاش که روزگاری پر از خاطره بود و تلخ و شیرینی ...
سلام به مهندس های محترم که هر کدومشون الان یه جای این کشور مشغول امتحان دادن هستن، یا اینکه منتظر جواب کنکور، یا در حال خوندن واسه کنکور سال آینده...
دلم برای همه ی روزهای گذشته ، همه ی همکلاسی هام حتی اونایی که اصلا نمی شناختم تنگ شده. واسه بهترین روزهایی که قدر ندونسیتم و مثل برق گذشت
واسه خوابگاه و خاطراتش... واسه راهروی برق و کلاسهاش... واسه استادها و سخت گیری هاشون... واسه کپ زدن تمرین ها و درس نخوندن های خودم... واسه بهترین دوستایی که مدتیه ندیدم و خدا میدونه دفعه ی بعدی که می بینم ، کجا و چه مدت دیگه باشه؟؟؟؟
از خدا واسه همه تون ، خوشبختی و سعادت آرزو می کنم. هر کجا که هستید ان شا الله که مثل همیشه پر شور و با تلاش باشید و از سراشیبی های زندگی تون ، آهسته و پیوسته عبور کنید.
زندگی صحنه ی یکتای هنرمندی ماست
هرکسی نغمه ی خود خواند و از صحنه رود
صحنه پیوسته به جاست
خرم آن نغمه که مردم بسپارند به یاد....
.بازش که کردم دیدم یه کلید توشه
.یه نامه همراش بود
.توی نامه نوشته بود
(بلانسبت بعضیا(الان همه خودشون رو جزو این بعضیا میدونن
))
،شوخی های دوران دانشجوئی
،عکسهای خاطره انگیز 
در اولویته.لطفا از فرستادن عکس دریغ نکنید.
ولو با فتوشاپ
).و قطعا مرور این دفترچه خیلی راحت تر از بررسی عکسهائیه که توی این مدت گرفته شده و حجمشون به چیزی حدود 100 گیگ میرسه.
این وبلاگ متعلق به تمام بچه های برق 88 چمران هست و از تمام همکلاسی های عزیز دعوت به همکاری میشود.